Het wonder van kijken met twee verschillende blikken – scherp zicht begint met jezelf zien

‘Ben je bereid om het experiment aan te gaan?’
Deze vraag had ik helemaal niet verwacht. Ons gesprek gaat een kant op die me verwart en tegelijkertijd nieuwsgierig maakt. Ik zeg ‘ja’, al heb ik geen idee waar ik aan begin.

Links en rechts leren kijken
Ik denk terug aan de lagere school, aan die ene dokterscontrole. Opeens blijken mijn ogen niet goed te zijn: ik moet een bril dragen. Het wordt een montuur dat ik vreselijk vind. De pesterijen hierover maken me bang, maar ik draag mijn lot zo onopvallend mogelijk.
Eind middelbare school kom ik bij een oogarts die me adviseert over te stappen op contactlenzen. Hij legt uit dat er een groot sterkteverschil is tussen mijn linker en rechter oog en dat lenzen mijn ogen dwingen om elk apart hun werk te doen. Waarschijnlijk zullen de ogen zich daardoor verbeteren.

Viezigheid, hormonen en lenzenleed
De toekomst geeft hem gelijk. In de veertig jaren daarna ben ik heel tevreden. Totdat ik steeds meer last krijg van wazige lenzen die ik niet meer schoon kan houden. De contactlensspecialist vertelt me dat de overgang de boosdoener is. Hormoonwisselingen zorgen voor viezigheid in mijn ogen. Ze raadt aan om te stoppen met de lenzen.

De opticien met een verrassende vraag
Al een paar jaar had ik een leesbril. Zonder lenzen ontkom ik niet aan een vertebril. In de loop van de tijd zijn er af en toe controles. Mijn ogen gaan iets achteruit, maar dat blijkt niks bijzonders te zijn. Een leeftijdsdingetje, u weet wel. Bij de laatste controle merk ik dat het onderzoek uitgebreider is dan normaal. En dan komt die vraag over het experiment. Contactlenzen uitproberen? Ik leef al bijna tien jaar zonder die dingen. Het kon toch niet meer?

De centimeter vol mogelijkheden
De opticien geeft een uitgebreide toelichting. Ik ga niet terug naar de harde lenzen van vroeger, maar stap over naar de zachte soort. Die heeft in tien jaar een grote ontwikkeling gehad. De moderne varianten blijken niet alleen een lees- en een vertedeel te kunnen combineren, maar zelfs een aanpassing voor mijn cylinderafwijking. Ongelofelijk wat er op die centimeterkleine oppervlakte mogelijk is. Het belangrijkste argument is hetzelfde als toen: door de lenzen moet elk oog voor zich werken. Ook nu is de kans groot dat mijn ogen zullen verbeteren. Dat trekt me over de streep.

Mijn nacht met een ongewenste logé
Het is goed dat ik niet weet wat me tijdens de proefperiode te wachten staat. In iets meer dan drie maanden probeer ik zes verschillende lenzenduo’s. Het wordt een duizelingwekkende achtbaanrit met als dieptepunt die ene avond. Ik krijg mijn linker lens er niet uit. Urenlang ben ik bezig met duwen, trekken, knijpen, druppelen. Het oog en de huid eromheen worden steeds roder, gevoeliger, dikker en pijnlijker. In paniek maalt door mijn hoofd dat ik niet mag slapen met de lens in het oog. Diep in de nacht besef ik dat er niets anders opzit en doe ik het toch.

Peuterverbod voor altijd
Na een paar uur slaap en nog steeds hele gevoelige ogen onderneem ik nieuwe pogingen: hopeloos. Ik geef het op en ga douchen. Als mijn man daarna gaat, vindt hij opeens mijn lens in de badkamer. Die is er dus toch uitgekomen, zonder dat ik het doorhad.
Een bezoek aan de opticien levert op dat mijn hoornvlies is beschadigd. Ik word bestraffend toegesproken: nooit meer zo lang peuteren, mevrouw Sneek!

Ogen met een eigen loopbaanpad
In die proefperiode kent de achtbaan één wonderlijk hoogtepunt. Als de eigenaar van de opticienwinkel een controle doet, vertelt hij dat mijn ogen waarschijnlijk van kinds af aan een specialisatie hebben: links in dichtbij zien, rechts in veraf. Wat vind ik ervan om over te gaan op monovisie? De linker lens wordt dan uitsluitend voor dichtbij, de rechter voor ver. Ik vind het raar klinken, maar vertrouw op zijn expertise.

Het geheim van mijn sterke kanten
Als ik na een paar dagen de nieuwe lenzen indoe, merk ik al snel de rust én de scherpte in mijn blik. Jemig, wat een verschil - dit is de allerbeste aanpak!
Hoe is het mogelijk dat niemand hier eerder aan dacht. Ik wist het niet en in ruim zestig jaar kwam geen enkele vakman of -vrouw op dit idee. De tot nu toe ongeziene(!) sterke kanten van mijn ogen worden eindelijk op waarde gebruikt. En wie weet worden mijn ogen er zelfs nog beter van.

Wat vanzelf gaat, is vaak waardevol
Je sterke kanten, kwaliteiten of talenten? Ik merk dat veel mensen ze niet kennen. Ze staan niet stil bij wat ze kunnen en vinden dat heel normaal. Totdat ze iemand ontmoeten die vertelt iets niet te kunnen of te durven. Iemand die bijvoorbeeld bang is om een presentatie te geven of zeker weet dat hij echt geen teksten kan schrijven. De ander luistert verbaasd: dat kan toch iedereen? Dat is toch heel normaal? Nou, nee dus.

Werkgeluk begint bij jezelf
Werken vanuit je sterke kanten is niet alleen leuker, het geeft ook nog eens energie. Je wilt er zelfs tijd aan geven om ergens nog beter in te worden. Kijk daarom vandaag eens met nieuwe ogen naar jezelf en durf te experimenteren, net als ik met mijn lenzen. Welk talent wil jij scherper in beeld krijgen?

PS
In het blog Je gaat het pas zien als je het doorhebt vind je drie manieren om je talenten te ontdekken.

► Fotocredit
Bovenrand: Nicky via Pixabay
In blog: zelf gemaakte afbeelding