De koektrommel in jouw hoofd

‘Goed nieuws! We willen je graag uitnodigen!’ Dolblij zet ik de afspraak meteen in mijn agenda. Ik had niet gedacht dat ik dat ooit zou zeggen, maar ik kan niet wachten om weer te gaan fitnessen. Dat doe ik niet bij een grote sportschool, maar met een personal trainer die me in een klein halfuurtje alle spieren in mijn lijf laat voelen. Een nieuw veiligheidsprotocol zorgt voor hygiëne en risicoloos bezig zijn. Dat zit dus wel goed.

Hoe zit het met …
Waar ik me zorgen over maak, is die ene vraag. Een vraag ‘die je wist dat zou komen’ (zo leerden we in het allereerste koningslied), maar toch. Ze willen natuurlijk weten wat ik in die tien fitnessloze weken heb gedaan. Of ik braaf de instructievideo’s heb opgevolgd die ze met zoveel moeite in elkaar hebben gezet.

Eh …
Nee dus. En daar ben ik niet trots op. Oké oké, ik heb – echt waar – me heel veel keren serieus voorgenomen om dat te gaan doen. Een aantal van die video’s heb ik zelfs ijverig bekeken en uitgetypt zodat ik de aanwijzingen optimaal kon opvolgen. Maar toch kwam het er steeds niet van. Tja.

Opluchting
Tot mijn grote opluchting vragen ze niet naar mijn acties. Ze zijn veel te blij dat ze weer mogen begeleiden en zijn druk bezig om de nieuwe regels uit te leggen en toe te passen. Ook ik stort me in de toestellen en sport alsof er niks anders op de wereld bestaat. ‘Het was weer lekker’, zeg ik glunderend na afloop. ‘Graag tot volgende week!’

Koektrommel
Ik denk niet dat ik heel anders ben dan de gemiddelde mens. Als ik de term coronakilo’s hoor, lijkt de koektrommel in veel huizen binnen handbereik te hebben gestaan. Gelukkig ben ik niet zo’n snoeper, maar in mijn hoofd blijkt die zoete verleiding toch haar intrede te hebben gedaan. Al was het niet door het opeten van koekjes, maar door lekker op de bank te blijven zitten en geen oefeningen te doen.

Biechtstoel
Veel van mijn coachklanten hebben jarenlang niets aan hun loopbaan gedaan. En allemaal hebben ze hele geldige redenen. Zeggen ze, al biechten ze dat met wat schaamte op als ze met me praten. ‘Het kwam er gewoon niet van’, is de kern van hun verhaal.

Vreemde ogen dwingen
Alsof ze de schade in willen halen, gaan ze met ontzagwekkende snelheid in het coachtraject tekeer. Opdrachten voeren ze tot in de puntjes uit. Ze schrijven lange teksten en reageren super snel op mijn mails of telefoontjes. Soms moet ik ze zelfs rust en reflectie ‘opleggen’.

Handig en verstandig
Veel handiger is het om het niet tot stress, overspannenheid, burn-out of iets anders vervelends te laten komen. Wees zuinig op lijf en loopbaan en zorg voor periodiek onderhoud!